Co zrobić, żeby AI pisało jak człowiek
Podaj dalej
W skrócie: Mam dla Ciebie dwie wiadomości. Dobrą i bardzo dobrą. Ta dobra: 99% ludzi nie wie, jak naprawdę używać AI do tworzenia treści. Bardzo dobra: jeśli dasz mi 15 minut, wskoczysz do tego 1%, który wie, co robi i pisze lepiej niż niejeden copywriter.
Etap 1: Research – Dowiedz się, czego naprawdę chcą Twoi klienci
Zanim sztuczna inteligencja napisze choćby słowo, musisz wiedzieć, jakie tematy kręcą Twoich potencjalnych klientów. Bez tego będziesz pisać posty, których nikt nie przeczyta.
Większość kiepskich postów, nawet tych pisanych przez ludzi, powstaje „na czuja”. Autorom wydaje się, że wiedzą, czego chcą ich klienci i jakie mają problemy. Prawda jest taka, że zamiast zgadywać, powinniśmy już na etapie szukania pomysłów skorzystać z AI.
Chat GPT i inne modele językowe doskonale wiedzą, jakie problemy i treści interesują potencjalnych klientów. Problem w tym, że nawet osoby świadome możliwości AI, często korzystają z niej niewłaściwie. Piszą coś w stylu: „podaj mi 50 pomysłów na treści w branży beauty” albo „wrzuć mi 40 tematów dla szkoły językowej”. To tak nie działa!
Potrzebujesz konkretnego polecenia (promptu), które precyzyjnie wyjaśni AI, czego oczekujesz. Mam taki prompt – krótki, ale niech jego rozmiar Cię nie zmyli, bo jego moc drzemie w precyzji.
Oto prompt do researchu:
Wymień 50 najczęstszych, najbardziej angażujących i potencjalnie wiralowych pytań, które zadają ludzie w kontekście [tu wstaw swoją branżę, np. nauki języka angielskiego].
Skoncentruj się na pytaniach, które:
wyrażają realne problemy, niepewności lub silne emocje odbiorców,
mają potencjał do wywoływania dyskusji, kontrowersji albo odwołują się do tożsamości,
są formułowane językiem potocznym (jak w komentarzach, na forach, w mediach społecznościowych),
unikają pytań oczywistych lub encyklopedycznych,
uwzględniają różne poziomy świadomości odbiorcy (od początkujących po zaawansowanych).Każde słowo w tym poleceniu jest przemyślane:
- Dlaczego 50 pomysłów? Bo im więcej, tym większa szansa, że kilka będzie naprawdę dobrych. Nie oszukujmy się, większość będzie słaba, ale tu ilość ma znaczenie – wyłowisz perełki.
- Dlaczego „ludzie”, a nie „użytkownicy” czy „klienci”? Kładziemy nacisk na realny język i autentyczne emocje.
- Dlaczego „branża”, a nie „rynek”? Na rynku działają korporacje, ludzie działają w branży.
- Dlaczego fokus na problemy, emocje, niepewność? Pytanie, które boli, frustruje, wzbudza wstyd albo gniew, ma moc wzbudzania dyskusji. A dyskusja w social media to zasięgi.
- Dlaczego język potoczny? Bo takim językiem rozmawiają ludzie w mediach społecznościowych. Chcemy, by AI naśladowała ludzki język, a nie generowała sztuczne konstrukcje.
- Dlaczego unikanie pytań oczywistych? Twoi klienci czytali już wiele odpowiedzi. Kolejna oczywista formułka ich nie zainteresuje.
- Dlaczego różne poziomy świadomości? Aby trafiać do różnych klientów. Początkujący pytają z lęku, zaawansowani – w celach informacyjnych.
Etap 2: Zarys postu – Twój wkład jest niezbędny
Masz już listę tematów. Załóżmy, że prowadzisz szkołę językową i spodobał Ci się temat: „Jak nie zniechęcić się do nauki języka?”. Teraz stwórz szkielet postu.
Nie możesz całkowicie oddać sterów sztucznej inteligencji. Główny „wsad” Twojego postu musi wypłynąć od Ciebie. Ty przygotowujesz szkielet, a AI obuduje go słowami. To absolutne minimum, które musisz dać od siebie.
Dla tematu “Jak nie zniechęcić się do nauki języka?” przygotuj w punktach rady, np.:
- Dziel naukę na etapy tematyczne (w restauracji, w muzeum, w pracy).
- Każdego dnia wybierz inny dział tematyczny.
- Ucz się w krótkich, 25-minutowych sprintach.
- Nagradzaj się po każdej sesji i większymi nagrodami po zamknięciu działu.
- Zmieniaj metody nauki (wideo, dialog, tekst).
To wszystko. Resztą zajmie się AI.
Etap 3: Wybór szablonu postu – Sprawdzone schematy
Na podstawie analizy ponad 5 tysięcy postów wyodrębniłem pięć szablonów, które mają największe szanse wzbudzić zainteresowanie. Poproś AI, żeby opakowała Twój zarys w jeden z nich:
- Szablon 1: Osobista historia ze wskazówkami
- Struktura: Wprowadzenie (opis sytuacji) -> Rozwinięcie (Twoje kroki i rezultaty) -> Podsumowanie (z wezwaniem do działania, np. pytaniem).
- Dlaczego działa? Storytelling dosłownie synchronizuje mózg czytelnika z Twoim. Odbiorca czuje, że staje się bohaterem historii i myśli: „Skoro to zadziałało u innych, zadziała też u mnie”.
Szablon 2: Tradycyjny post edukacyjny z psychologicznym twistem
- Struktura: Wprowadzenie i pogłębienie problemu (pokaż konsekwencje) -> Rozwiązanie -> Podsumowanie (z wezwaniem do działania).
- Dlaczego działa? Rzuca więcej światła na poważne konsekwencje zignorowania problemu, przez co ludziom bardziej zależy na rozwiązaniu
Szablon 3: Konfrontacja z mitem
- Struktura: Teza (co ludzie zwykle myślą, np. „żeby nie stracić motywacji, trzeba dzielić naukę na małe etapy”) -> Kontrargument (coś sprzecznego z intuicją, ale co działa, np. „dla zaawansowanych lepiej uczyć się dłużej, min. 45 min”) -> Dane/przykłady na poparcie kontrargumentu -> Podsumowanie (z wezwaniem do działania).
- Dlaczego działa? Uderza w dysonans poznawczy. Zestawienie utartego schematu z nieoczywistą prawdą budzi napięcie, które czytelnik chce rozładować, czytając Twój post.
Szablon 4: Analiza przypadku (Case Study)
- Struktura: Problem (np. brak motywacji) -> Działania (Twoje lub innych osób, także te nieudane) -> Wyniki -> Wnioski (co się sprawdziło, a co nie) -> Wezwanie do działania.
- Dlaczego działa? Daje konkretną instrukcję, którą czytelnik może powielić, unikając Twoich błędów. Związek przyczynowo-skutkowy uwiarygadnia post.
Szablon 5: Porażka i nieintuicyjny sukces
- Struktura: Dzielisz się pozorną porażką -> Wnioski z niej wynikające -> Lekcja, którą wyciągnąłeś.
- Dlaczego działa? Odwracasz narrację sukcesu. Twoi czytelnicy to ludzie, którym nie zawsze wszystko wychodzi. Poza tym, porażki przyciągają uwagę bardziej niż sukcesy, którymi – powiedzmy sobie szczerze – jesteśmy już zmęczeni.
Etap 4: „Hook”, czyli jak przyciągnąć uwagę od pierwszego zdania
Masz już świetny post, ale to nie koniec. Trzeba jeszcze dać ludziom powód do czytania. Hook to jedno, maksymalnie trzy zdania na początku, które mają natychmiast przyciągnąć uwagę. Bez dobrego haka, nikt nie przeczyta Twojego genialnego tekstu.
Ludzie w mediach społecznościowych uodpornili się na treści – jest ich po prostu za dużo. Musimy nauczyć się, dzięki psychologii, tę uwagę przyciągać. Mam dla Ciebie 9 pomysłów na „hooki”:
Hook autorytetu: Uzasadniają, dlaczego warto Cię słuchać.
- Psychologia: Ludzie bardziej ufają ekspertom. Liczy się nie tylko treść, ale i kto ją przekazuje.
- Przykład: „Od 10 lat poświęcam 3 godziny dziennie na naukę angielskiego, a mimo to popełniałam jeden błąd. Dopiero gdy zmieniłam podejście, coś się ruszyło.”
Hook oparty na strachu:
- Psychologia: Strach motywuje silniej niż chęć zysku (niechęć do straty).
- Przykład: „Możesz poświęcać godziny na naukę języka każdego dnia i wciąż stać w miejscu. Właśnie dlatego wiele osób się wypala.”
Hook budzący ciekawość:
- Psychologia: Ciekawość to paliwo social media. Huk otwiera lukę informacyjną, którą czytelnik chce wypełnić.
- Przykład: „Na początku robiłem coś, co praktycznie zabiło moją motywację do nauki angielskiego. Dopiero później zrozumiałam, co było nie tak.”
Hook typu kontrteza:
- Psychologia: Zderzenie dominującego poglądu z nieoczywistą alternatywą wywołuje dysonans poznawczy i zmusza do czytania. Podważa status quo.
- Przykład: „Nie potrzebujesz dyscypliny. Potrzebujesz systemu, który zmusi cię do nauki nawet wtedy, gdy ci się nie chce.”
Hook odwołujący się do tożsamości:
- Psychologia: Jesteśmy istotami społecznymi, pragniemy przynależności. Treść odwołująca się do naszej tożsamości (rodzic, sportowiec, przedsiębiorca) przyciąga uwagę.
- Przykład: „Jeżeli masz wrażenie, że ciągle zaczynasz naukę języka od nowa, to tu znajdziesz rozwiązanie.”
Hook oparte na elokwencji: Krótkie, błyskotliwe, zapadające w pamięć zdanie (jak cytat).
- Psychologia: Wykorzystują rytm, kontrast, rym, paradoks. Wyróżniają się, intrygują.
- Przykład: „To nie język angielski jest trudny. To my sprawiamy, że trudna staje się nauka.” (Pamiętasz: „Gdy sobota, to do Lidla”? Ten sam mechanizm.)
Hook obiecujące wartość: Obiecują natychmiastową, praktyczną korzyść (narzędzie, metodę, listę).
- Psychologia: Heurystyka użyteczności. Zwracamy uwagę na rzeczy, które mogą się przydać („może mi to oszczędzić czas, pieniądze albo trud”).
- Przykład: „Oto 5 moich sposobów, dzięki którym uczę się języka codziennie i nie tracę motywacji.”
Hook zaskakujące (tzw. „scroll stopper”): Złam schemat, pokaż coś nieoczywistego, nawet szokującego.
- Psychologia: Informacje wywołujące szok poznawczy zapamiętujemy lepiej.
- Przykład: „Najwięcej nauczyłam się wtedy, gdy przestałam się uczyć.”
Hook świętujące sukces: Wzbudzają pozytywne emocje, zachęcają do świętowania z Tobą.
- Psychologia: Ludzie chcą Ci kibicować. Pokazujesz, że jesteś człowiekiem z emocjami.
- Przykład: „Pierwszy raz od dawna uczę się angielskiego regularnie. I strasznie mnie to kręci!”
Dlaczego to wszystko jest takie ważne?
Większość treści w mediach społecznościowych, które generuje AI, jest przewidywalna, nijaka i – wybaczcie porównanie – sucha jak pięty Cejrowskiego po całym dniu na pustyni. Co gorsza, klienci coraz lepiej rozpoznają taką treść i po prostu scrollują dalej.
A przecież w mediach społecznościowych chodzi o to, żeby zatrzymać czyjąś uwagę i sprawić, żeby coś poczuł!
Dlatego przygotowałem zestaw promptów, które nauczą sztuczną inteligencję pisać lepiej niż ludzie. Te prompty bazują na mechanizmach psychologicznych, które zwracają uwagę, intrygują i sprzedają.
Szczegóły znajdziesz tutaj.